در تمام فرآیندهای صنعتی که از مخزن آب، سیلوها، یا مخازن نگهداری استفاده می‌شود، شما باید ارتفاع سطح عنصر نگهداری شده را بدانید یا حداقل بتوانید میزان سطوح مهم را شناسایی کنید (مانند مخزن پر یا مخزن خالی). به همین دلیل از دیتکتور (تشخیص‌دهنده) و سنسورهای سطح استفاده می‌شود. با این که شاید به نظر برسد این دو اصطلاح هم‌معنا هستند، اما بین این دو دستگاه تفاوتی بنیادی وجود دارد:
یک دیتکتور مشخص می‌کند که آیا سطح، به ارتفاع خاصی رسیده یا خیر اما یک سنسور، اندازه‌گیری پیوسته‌ای از ارتفاع سطح انجام داده و ارائه می‌کند. در نتیجه از دیتکتورها برای مدیریت هشدارها و ست‌پوینت‌های سطح (سطوح خاص از پیش تعیین شده) استفاده می‌شود. سنسورها با چندین تکنولوژی مختلف اندازه‌گیری به بازار عرضه می‌شوند و مهم است که شما تکنولوژی مرتبطی را انتخاب کنید که برای کاربرد مورد نظرتان، بیش از بقیه مناسب باشد.
چطور یک سنسور سطح انتخاب کنیم؟
برای این که تکنولوژی سنسوری را انتخاب کنید که بیش از بقیه مناسب فرآیند شما باشد، مهم است که فرآورده‌ی اندازه‌گیری شده را بشناسید. آیا مایع است یا خمیر یا جامدی روان؟ اگر مایع است، آیا روی سطح مایع کف وجود دارد؟
تکنولوژی‌های اندازه‌گیری سطح را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد: تماسی و غیر تماسی.
تکنولوژی‌های غیرتماسی برای استفاده در شرایط محیطی سخت و همچنین با فرآورده‌های خورنده و آسیب‌زا، مناسب‌تر هستند. اندازه‌گیری غیرتماسی سطح همچنین این مزیت را دارد که فرآورده‌ی مورد نظر آلوده نخواهد شد.
مثل هر سنسوری، بازه‌ی اندازه‌گیری بسیار مهم است و برای تعیین موقعیت قرارگیری سنسور نسبت به فرآورده، باید با دقت بالایی عمل کرد. به طور مثال، اگر یک سنسور را در بالای یک سیلو نصب کنید و بین محل نصب سنسور و نهایت ارتفاع فرآورده در سیلو، یک متر فاصله وجود داشته باشد، باید این یک متر را در ارزیابی بازه‌ی سطحی که قرار است اندازه‌گیری شود، در نظر بگیرید.
مهم است که سنسور سطحی را انتخاب کنید که در برابر فشار و دمای شرایط فرآیند مورد نظر، مقاوم باشد و سیگنال خروجی آن با سیستم اندازه‌گیری شما سازگاری داشته باشد: خروجی آنالوگ یا دیجیتال؛ با یا با نمایشگر؛ خروجی رله و مواردی از این دست.